Dink terug na my dae toe ek crèche bygewoon het  (my onderwyser was 'n non), ek is gevra: "wat gaan jy word as jy groot is?".

My antwoord was dat ek 'n Matrone gaan word.

​

Ek het op 08.01.1990 by die Rooms-Katolieke Hospitaal begin, komende van die Gobabis Staatshospitaal. Ek was baie beïndruk deur die netheid en die wyse waarop die hospitaal georganiseer is.

​

Op 21 Maart 1990, die dag van Namibië se onafhanklikheid, het die pasiënte en hospitaalpersoneel die vreugde van almal in die stad en in die hele land gedeel.

Dieselfde jaar is Sr. Marita aangestel as Matrone aan die hoof van die verpleegdienste. Ek is aangestel as eenheidsbestuurder vir wyk 1 in die middel van die 1990's, en in die vroeë maande van 2000, as hoofeenheidsbestuurder vir wyk 1 en 2 vir 'n tydperk van 6 maande. Dit was groot (maar moeilike) tye in my lewe, aangesien sr. Marita my mentor was en ek het elke dag nuwe dinge geleer.

Baie veranderinge het plaasgevind gedurende my tyd by die Rooms-Katolieke hospitaal. Trouens, daar was soveel veranderinge dat dit moeilik is om al die gebeure uit te sonder.

​

1991/92-opgraderings is aan die hele binnekant van RCH gedoen, met lugversorging, verpleegoproepinterkom, suurstoftoevoer, telefoonoproepstelsel en vakuum wat in die sale geïnstalleer is. Hierdie veranderinge het meegebring dat ons nie meer suurstofbottels met die hand hoef te skuif nie. Dit op sigself het ons werklas verlig.

​

In 1996 is ook 'n nuwe vloer bokant die apteek gebou vir die doel van administrasiepersoneel. Met al die stof en rommel was dit verbasend dat ons nog deur ons werk kon kom, aangesien ons aanhou skoonmaak het waar die bouers gemors het.

​

'n Groot las is op die hospitaal geplaas met die skoonmaak van die sale, asook die voortdurende omruil van bedlinne; dit is toe in Maart 2001 aan 'n private maatskappy uitgekontrakteer.

Suster Marita is in 2003 in die pos van Moeder Superior aangestel, en saam met hierdie groot gebeurtenis het ek aanstelling in die pos van Verpleegdienstebestuurder ontvang. In die ou dae sou dit as “Matron” bekend gestaan het.

Wie sê 'n kind se drome kan nie vervul word nie?

​

Goeie herinneringe aan ons geliefde hospitaal, is die bystand wat ons van die OSB Susters gekry het aangesien hulle ons op verskeie maniere gehelp het, selfs tot die mate buite ons werksomgewing.

​

In alle goeie dinge wil ek eerstens my skepper bedank vir wat hy my persoonlik gegee het,

En tweedens, bedank my mentors en die personeel vir hul hartlike ondersteuning en bystand toe ek die eerste keer in diens van die Rooms-Katolieke Hospitaal getree het.

​

Ek sien die toekoms blink, aangesien God se hand oor ons was in alles wat ons gedoen het, en ek glo vas dat Sy hand ook in die toekoms oor ons sal wees.

​

Sr Bernadette Shipanga.